RAVİ
Cabir

HADİS
Huzeyl kabilesinden iki kadın, biri diğerini öldürmüştü. Bunlardan her ikisinin kocası ve birer oğlu vardı. Resulullah (sav) efendimiz maktülenin diyetini ödeme işini, kafilenin (öldüren kadının) akilesine yükledi, kocasını ve oğlunu bu külfetten uzak tuttu. Çünkü bu ikisi Huzeyl'den değillerdi. Maktülenin akilesi, "ölenin mirası da bize aittir" dediler. Aleyhissalatu vesselam: "Hayır! Mirası, kocasına ve oğluna aittir!" buyurdu."

KAYNAK
Ebu Davud, Diyat 21, (4575)

ANLADIM Kİ DALGA İMİŞ


Halkı gayet sever idim
Benim gönlüm Hakka imiş
Halkta beni seyeridi
Anladım ki dağla imiş

Hakikatte seven beni
Seyrederdi bende anı
Seyreyledim canda anı
Dost gönülde nihân imiş

Ruhum tenden etti firar
Hiç kalmadı sabrı karar
Yok oldu cümle ne var
Gördüm dostu anda imiş

Hakkı seven halkı sevmez
Halkı seven Hakkı sevmez
Mürşidinden ayırt olmaz
Hakkın nuru anda imiş

Mücahid söyle sen sözünü
Daim Hakka ver özünü
Şeyh de gördüm Hak yüzünü
Şeyhim Hakka ayna imiş